اختلالات عاطفی یا خلقی
Affectivs or Mood Disorderse Disorder
اشخاص مبتلا به اختلال‌های عاطفی، از یک حالت خلقی شدید و طولانی‌مدت در عذاب هستند. شکایت اصلی این بیماران از ماهیت هیجانی(عاطفی) برخوردار است. اختلالات عاطفی شامل درجات مختلف افسردگی، خلق بالا یا تحریک‌پذیر است. اختلالات عاطفی، به دو گروه اختلالات افسردگی و اختلال دوقطبی تقسیم میشوند
الف. اندوه: یک غمگینی خلقی عادی و متناسب، در پاسخ به یک فقدان قابل ملاحظه خارجی است. این یک واکنش واقع‌بینانه و مناسبی است نسبت به آنچه از دست رفته است. به خودی خود محدود شده و به‌تدریج فروکش می‌کند.
ب. افسردگی خفیف یا افسرده‌خویی(اختلال دیستمیک) : اختلال افسرده‌خویی یک اختلال مزمن بدون علائم سایکوتیک است.. افسردگی یا شدیدتر از اندوه عادی است یا بی‌جهت ادامه پیدا می‌کند
اختلال افسردگی اساسی(شدید) : این اختلال، یک اختلال روان‌پزشکی جدی و غالبا ناتوان‌کننده است. علائم اصلی این اختلال عبارتند از: احساس ذهنی غمگینی و از دست دادن علاقه و لذت در فعالیت‌ها و سرگرمی‌هایی که قبلا لذت‌بخش بوده‌اند. تغییر در خواب خوراک و اشتها. افراد افسرده اغلب احساس یاس، شکست، تنهایی و ناامیدی داشته و در تطابق با استرس‌های روزمره زندگی ناتوان هستند. در افسردگی شدید ممکن است حتی انگیزه کافی برای انجام وظایف معمول و روزمره زندگی را نیز نداشته باشند.
الف. اختلال دوقطبی یا اختلال مانیک – دپرشن(شیدایی – افسردگی): اختلالاتی که شامل حمله‌های مانیک و افسردگی شدید باشد را اختلال دوقطبی می‌نامند. مانیک(شیدایی) یا هیپومانیک(حالتی از مانیک خفیف) اختلال دوقطبی را مشخص می‌کند. مانیا، عبارت است از یک دوره مشخصی با خلق بالا، تحریک‌پذیر که به‌خودی‌خود شایع نیست بلکه همراه با افسردگی در روان‌پریشی مانیک – دپرشن رخ می‌دهد.
نشانه‌های این اختلال تا حدودی متضاد با افسردگی بوده و عبارت است از: پرش افکار، خلق و خوی بالا، پرفعالیتی، انجام مقدار زیادی کار بدون احساس خستگی، فشار، تکلم، اعتماد به نفس بالا، کاهش نیاز به خواب، حواس‌پرتی و افزایش فعالیت‌های خطرناک، فزون‌خواهی جنسی و ولخرجی.
اختلال ادواری: اختلال خلق ادواری، اختلال مزمنی است که علامت اصلی آن، هیپومانیا و خلق افسرده خفیف می‌باشد.
